Σε μια εποχή που κάποιοι θέλουν να προσπερνούν ή να καπηλεύονται  την λέξη πατρίδα ήρθε  ο θρίαμβος  της εθνικής μας ομάδας μπάσκετ  για να μας δείξει ότι ο  πατριωτισμός δεν είναι μια αφηρημένη έννοια αλλά αρετή που καλούμαστε να αποδεικνύουμε.

Για αυτή την εθνική ομάδα το μετάλλιο δεν ήταν ο στόχος ήταν απλά  το μέσο, για  να προσφέρουν στη πατρίδα.

Για αυτό  και δεν έχουν σημασία  τα στατιστικά των αγώνων,  άλλα το πάθος  της  ελληνικής ψυχής, είναι  οι εικόνες που συγκρατήσαμε και μας γέμισαν με  υπερηφάνεια:

• Η ανάκρουση του Εθνικού μας ύμνου με τον Γιάννη, τον Θανάση, τον Κώστα να ενώνουν στεντόρεια την φωνή τους με όλη την ομάδα
• Η Οικογένεια του Αντετοκούνμπο να πανηγυρίζει στις κερκίδες με την Ελλάδα για την Ελλάδα.
• Οι δηλώσεις του Γιάννη που εμπνέουν, ήθος,  σεμνότητα, μεγαλείο.
• Η άριστη δουλειά του Βασίλη Σπανούλη μέσα και έξω από τον αγωνιστικό χώρο.
• Η Οικογενειακή ατμόσφαιρα της Εθνικής Ομάδας- πρότυπο οργάνωσης- για το πώς έρχονται τα μεγάλα κατορθώματα.

Και θα τελειώσω με την φωτογραφία του αυθεντικά σεμνού Γιάννη με τον Τούρκο Σταρ. Από την μια η βλοσυρή έκφραση, η αλαζονεία που  εκφράζει τους σημερινούς μας γείτονες και από την άλλη το χαμόγελο, η αισιοδοξία,  ο πολιτισμός, οι αξίες, που θέλουν όλοι οι Έλληνες να  διαμορφώνουν τη σημερινή  εικόνα της Πατρίδας μας.

Συγχαρητήρια σε όλους!!!